"Για Να Υπηρετείς Την Τέχνη Χρειάζεται Να Βυθίζεσαι Σε Εκείνο Το Κομμάτι Του Εαυτού Σου Που Είναι Φωτεινό"

Συνέντευξη της Άννας Παπαμάρκου στη Μαρία Πορτοκαλάκη για το Τέχνες PLUS

12-10-2016

"Για Να Υπηρετείς Την Τέχνη Χρειάζεται Να Βυθίζεσαι Σε Εκείνο Το Κομμάτι Του Εαυτού Σου Που Είναι Φωτεινό"

Μετά την τρυφερή "Νοσταλγό" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που σκηνοθέτησε στο θέατρο Αλκμήνη και συνεχίζεται με επιτυχία για 2η σεζόν, η Άννα Παπαμάρκου επιστρέφει σε μια μεγάλη της αγάπη, που την αναζωογονεί, όπως μας  είπε, το θέατρο για παιδιά. Φέτος, την απασχολεί η οικολογία και θέλει να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά στα ζητήματα της περιβαλλοντικής συνείδησης. Όπως φάνηκε στην πρεμιέρα της παράστασης το προηγούμενο Σάββατο 8/10/2016 στο θέατρο "Άνεσις" τα κατάφερε και με το παραπάνω.

Πείτε μας μερικά λόγια για την παράσταση.
«Το Τραγούδι της Γης» είναι  σύγχρονο παραμύθι, που γράψαμε μαζί με τον Λεωνίδα Ψέλτουρα, το οποίο πραγματεύεται τα οικολογικά  θέματα και θίγει το θέμα της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση.
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, μπορεί χθες… μπορεί σήμερα ή αύριο.. γίνεται ένα μεγάλο Δικαστήριο. Τα πλάσματα και τα στοιχεία της φύσης ζητούν δικαίωση για τα προβλήματα, που τους προξενούν οι άνθρωποι. Τυχαία συλλαμβάνουν ένα παιδί, τη Μυρτώ, ως «εκπρόσωπο των ανθρώπων» και «μελλοντικό καταστροφέα» και ζητούν να το καταδικάσουν.
Η Γη, όμως, επεμβαίνει λέγοντας πως αυτός που πραγματικά φταίει είναι ο Δράκος της αδιαφορίας! Παρακινεί τη Μυρτώ σε ένα υπέροχο ταξίδι περιπέτειας και γνώσης όπου ανακαλύπτει τις οικολογικές ισορροπίες, γίνεται φίλη με ζώα, πουλιά, μυρμήγκια και δέντρα και σώζει το δάσος με τη βοήθεια της σύννεφο-πυροσβεστικής. Η συνάντηση, όμως, με «Δράκο της Αδιαφορίας», που εκμεταλλεύεται τα φυσικά αγαθά την αποπροσανατολίζει.
Αφυπνίζεται και πάλι από τους εμπνευσμένους «Ανακυκλωτές» κι αντιλαμβάνεται πως πραγματικός θησαυρός και πλούτος είναι το καθαρό νεράκι, το φρέσκο αεράκι, το εύφορο έδαφος, οι σπόροι, τα δώρα της φύσης. Αποφασίζει να παλέψει γι αυτά και να τα προστατέψει.

Ποια ήταν η αφορμή για να ανεβάσετε και πάλι την εν λόγω παράσταση και τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσω αυτής;
Με το συγκεκριμένο θέμα και έργο δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι καθώς το είχαμε ξανά ανεβάσει πριν από 9 χρόνια. Ο λόγος που  επανήλθαμε σε αυτό είναι γιατί ενώ το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας, νοιώσαμε πως παραγκωνίστηκε αρκετά λόγω των πιο «εμφανών» προβλημάτων, που είναι κατά βάση οικονομικά. Ζούμε σε μια παράλογη εποχή όπου αμφισβητείται ακόμα και ο δημόσιος χαρακτήρας των νερών, των δασών, της θάλασσας. Νομίζω πως πρέπει να ξαναδούμε οι άνθρωποι τη σχέση μας με τη φύση, στη βάση της.

Πιστεύετε ότι μια παιδική παράσταση πρέπει να θέτει ερωτήματα ή να δίνει στο τέλος τη «λύση» στο παιδί και γιατί;
Μια θεατρική παράσταση είναι μια βιωματική εμπειρία. Μπορεί να θέτει ερωτήματα στα παιδιά, ανάλογα βεβαίως της ηλικίας τους, να τα προβληματίζει ώστε να μπαίνουν σε διαδικασία να ερευνούν μέσα τους και να καταλήγουν σε αυτό που τα κάνει να νοιώθουν καλά με έναν οργανικό και αυθόρμητο τρόπο. Τη «λύση» την εννοώ με την έννοια της  «κάθαρσης» και της «λύτρωσης». Οπωσδήποτε θα πρέπει να υπάρξει η λύτρωση στο τέλος του έργου. Τα παιδιά πρέπει να φεύγουν χαρούμενα από το θέατρο. Ευχαριστημένα!

Ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου, αλλά και γενικότερα της τέχνης, σε ό,τι αφορά στο παιδί;
Νοιώθω πως είναι πρωτίστως η ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας, της συναισθηματικής νοημοσύνης και ιδιαιτέρως της ενσυναίσθησης.

Ποιες είναι οι δυσκολίες στη σκηνοθετική διαδικασία όταν απευθύνεσαι σε ένα τόσο ιδιαίτερο κοινό; Και ποιες στη συγγραφική, αλλά και τη στιχουργική;
Δεν τίθεται θέμα δυσκολίας αλλά θέμα χαράς και ενέργειας. Όταν κάνεις τέχνη για τα παιδιά βυθίζεσαι σε εκείνο το μέρος του εαυτού σου που είναι φωτεινό, γεμάτο ζωτικότητα, φαντασία, ταχύτητα κι ενθουσιασμό. Ταυτόχρονα, όμως, είσαι και το άγρυπνο μάτι του γονέα, που εξετάζει την ποιότητα του έργου που προσφέρεται στο παιδί. Όταν δημιουργείς για τα παιδιά πρέπει να είσαι και παιδί και γονέας και δάσκαλος και παραμυθάς και μάγος, ώστε να  υφάνεις ένα έργο από την καρδιά σου για την καρδιά των θεατών σου.

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι το εν λόγω θέατρο είναι πλέον εφάμιλλο των παραστάσεων για ενήλικες;
Είναι ένα πολύ θετικό γεγονός τόσο για τα παιδιά όσο και για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στις παραστάσεις αυτές.